1937 - 2005
Je handen hebben voor ons gewerkt.
Je hart heeft voor ons geklopt.
Je wilde zo graag bij ons blijven
en vocht zolang je kon.
Deze zinnen lazen we op je rouwbrief. En meteen wisten we: “ons” sloeg ook op Ter Palen.
De heemkring lag je nauw aan het hart. Bijna dertig jaar lang was je mee steunpilaar van onze vereniging. De laatste jaren zagen we je niet meer op vergaderingen; de gezondheid liet het immers niet meer toe. Toch weten we zeker: je hart en je gedachten waren nog steeds bij ons.
Toen jij en Paula in 1975 de piepjonge Buggenhoutse heemkring kwamen vervoegen, zocht je je weg. Dat was niet de weg van boeken en artikels schrijven, maar een andere “hoofdweg”. Ter Palen heeft immers meer te bieden dan letters op papier.
Hoeveel Buggenhoutse en Opdorpse huizen van jouw hand staan op de beide maquettes in ons museum? Allemaal, denk ik. Hoeveel uren vertoefde je indertijd in de oude maalderij Meert?
Jarenlang droegen de wikkels omheen ons tijdschrift jouw handschrift en dat van je echtgenote. Hoeveel keer hebben jullie alle namen en adressen van onze leden geschreven?
Van februari 1983 tot juni 1990 stond naast jouw naam” penningmeester” vermeld. En we waren er met zijn allen heel gerust in.
We kunnen zo nog wel wat “prestaties” bedenken, maar in feite is dat woord tussen aanhalingstekens misplaatst. Je werk voor Ter Palen hoefde nooit in het felle licht van de schijnwerpers te staan, alhoewel je het verdiende.
Nu is onder dat alles een streep getrokken. Al te vaak hebben we de voorbije jaren dergelijke streep moeten trekken. Doe onze groeten aan Piër, Jos, Jan en Riksken.