8 augustus 2017
De straat die in onze dagen naar het nieuwe kerkhof te Opstal leidt, bleek in vorige eeuwen voor de landbouwers overbodig om de uitgestrekte Varentkouter te bereiken. Op de wegenatlas van midden vorige eeuw is er ter plaatse nog geen weg te bespeuren. Vermoedelijk kwam de buurt pas in de jaren zeventig van voorgaande eeuw in aanmerking voor bebouwing, met spoedig een viertal bescheiden arbeiderswoningen als resultaat. Die huizen rekende men toen uiteraard tot de Broekstraat.
Omstreeks de laatste eeuwwisseling toen het straatje nog een doodlopend steegje was, verwierf het plots naam als Blauwselstraatje. Voor de ingewijden betreft het een spotnaam, maar die naam getuigde anderzijds van een zekere solidariteit en onderlinge samenhorigheid van de bewoners.
Vooral in kleine gemeenschappen was men destijds erg aan elkaar gehecht. Zo bestond in sommige gewesten het weinig kieskeurig gebruik om gedurende enkele nachten charivarifestivals te organiseren : een soort ketelmuziek om een pasgetrouwde erop attent te maken dat de buurt zich niet goedschiks een en ander liet welgevallen. Voor de betrokkene betekende het meestal een schande van zeer voorbijgaande aard. Te Opstal daarentegen verkoos de buurtschap een duurzamere vorm van protest. Wanneer op een huwelijk wat viel aan te merken dat niet door de beugel kon, werd de eerste huwelijksnacht verzamelen geblazen, de blauwselborstel bovengehaald en de gevel van het jonge paar een kleurtje gegeven. Die kleur herinnerde de bewoners er permanent aan dat hun schandelijk gedrag niet op enig mededogen van de medeburgers hoefde te rekenen. Voor eventuele voorbijgangers was het bovendien een signaal dat rechtschapenheid niet straffeloos kon worden overtreden. Wellicht was er ook in het Blauwselstraatje ooit iemand in de fout gegaan, waardoor het bij de bevolking onder die naam werd bekend. In een verdere identificatie zijn we niet meer geïnteresseerd. Dat men voor een aparte naamgeving aan de straat ook een beroep doet op een gegeven uit de plaatselijke folklore is echter positief. Het onderstreept niet in het minst de diepere aard van de vroegere bewoners van Opstal : eenvoudige maar oprechte lui die het voor elkaar opnamen en niet duldden dat iemand onder hen enig onrecht werd aangedaan. Ze onderdrukten of verborgen hun gevoelens niet uit eigenbelang, maar deelden onvoorwaardelijk vreugde en verdriet. Op die ingesteldheid mogen hun nazaten prat gaan. Door de officiële erkenning van de naam Blauwselstraat zullen dergelijke eigenschappen voor de vergetelheid worden gespaard. Het is overigens een naam waarmee men te Opstal voldoende vertrouwd is en die voor de situering niemand voor problemen zal stellen.